Uwaga! Uwaga! Radosna Nowina! Mam dla Was niesamowite ogłoszenie! Czy wiedzieliście o Tym, że każdy z nas umie grać na instrumencie! ( I to nie jest przysłowiowe "granie na nerwach") Co więcej... Każdy z nas nim jest! :)
STRUNY GŁOSOWE
Wikipedia: Fałd głosowy, inaczej struna głosowa (łac. plica vocalis) – parzysty fałd znajdujący się na bocznych ścianach krtani, położony poniżej fałdu przedsionkowego. Fałdy głosowe składają się z mięśni i więzadeł głosowych, tkanki łącznej, naczyń krwionośnych oraz nerwów. Fałdy głosowe są pokryte nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, a ich błona śluzowa zawiera gruczoły zwilżające fałdy głosowe.
Szpara głośni, znajdująca się pomiędzy fałdami głosowymi i stanowiąca najwęższą część krtani wraz z fałdami głosowymi tworzy głośnię. Fałdy głosowe posiadają właściwość zbliżania się i oddalania, co powoduje odpowiednio zwieranie i rozwieranie szpary głośni.
Wikipedia tym razem podała nam trudną definicję, która będzie niezrozumiała dla większości ludzi. Postaram się wam, zatem przybliżyć o co właściwie chodzi...
Każdy z nas ma w sobie struny głosowe... (Tutaj na obrazku poniżej możecie dokładnie zobaczyć, gdzie one się znajdują):
Każdy wie, że je mamy, ale nie każdy wie jak one działają. Jak wytwarzamy, więc dźwięk? W najprostszy sposób wyjaśniając: struny głosowe, a raczej ich mięśnie, za pomocą powietrza poruszają się, ich ruch sprawia przedostanie się tego powietrza przez mały otwór w naszej szyi i wytworzenie dźwięku, który wydobywa się z naszych ust. Tadam! Oczywiście nie same struny są za to odpowiedzialne: niezbędne są do tego ich drobne części takie jak więzadła dźwiękowe, oraz reszta gardła... czyli droga jaką musi przejść wydychane przez nas powietrze, by stworzyć muzykę! (krtań, nagłośnia)
Wikipedia: Krtań ma budowę pudełka zbudowanego z mocnych chrząstek, do których przyrośnięta jest od środka błona sprężysta krtani, składająca się z dwóch części - górnej (błony czworokątnej) oraz dolnej (stożka sprężystego). Górne krawędzie stożka sprężystego tworzą więzadła głosowe. Przyśrodkowo od więzadeł głosowych znajdują się fałdy błony śluzowej - fałdy głosowe. Mięsień pierścieniowo-tarczowy, mięśnie nalewkowe i głosowe poruszają chrząstkami, zamykając i otwierają szczelinę pomiędzy fałdami głosowymi, szparę głośni, która wraz z otaczającymi ją fałdami tworzy głośnię.
W czasie oddechu więzadła głosowe są rozsunięte i pozwalają na swobodny przepływ powietrza przez krtań.(...) W czasie wydawania dźwięcznych elementów mowy więzadła głosowe na przemian zwierają się i rozwierają. Prąd powietrza pokonując opór fałdów głosowych wprawia je w ruch drgający, który odbieramy jako dźwięczność.
Napięcie wiązadeł warunkuje wysokość głosu. Liczba ich zwarć i rozwarć na sekundę zależy od długości, napięcia i grubości. Częstotliwości głosu różnią się od płci i wieku: mężczyźni: ok. 125Hz, kobiety: ok. 210Hz, dzieci: ok 300Hz. Oczywiście głos można też ustawić, wyszkolić i trenować. :)
Wikipedia: Źródło ludzkiego głosu przypomina stroiki w harmonijce ustnej lub wargi napięte w ustniku trąbki.
UCHO LUDZKIE
Każde zmysły są wyjątkowo ważne dla człowieka, zarówno dzieciakom, jak i tym starszym pomagają w poznawaniu świata, cieszeniu się chwilą i korzystania z wielu przywilejów. Ja zajmę się słuchem, ponieważ, to dzięki niemu słyszymy MUZYKĘ.
Ucho odbiera fale dźwiękowe, przekształca je w drgania mechaniczne, a drgania w impulsy nerwowe. Ucho zewnętrzne i środkowe odpowiadają głównie za słuch, ucho wewnętrzne odpowiada również za równowagę.
Ucho zewnętrzne wychwytuje fale dźwiękowe, wzmacnia je i kieruje na błonę bębenkową. Składa się z małżowiny usznej, przewodu słuchowego zewnętrznego i powierzchni zewnętrznej błony bębenkowej.
- Małżowina uszna – jest to fałd skórny rozpięty na elastycznym rusztowaniu z tkanki chrzęstnej. Jej kształt jest przystosowany do zbierania fal dźwiękowych i kierunkowania ich do przewodu słuchowego zewnętrznego.
- Przewód słuchowy zewnętrzny – kanał doprowadzający fale dźwiękowe do błony bębenkowej, o długości ok. 26-30 mm i średnicy ok. 7 mm. Jest on zbudowany z tkanki chrzęstnej oraz kostnej które dzielą kanał słuchowy zewnętrzny w stosunku 1:2. Pokryty jest od wewnątrz skórą, zawierającą gruczoły woskowinowe, której zadaniem jest wydzielanie woskowiny (wydzieliny zapobiegającej dostaniu się zanieczyszczeń do przewodu słuchowego), oraz włosków rozprowadzających woskowinę. Na jego końcu znajduje się błona bębenkowa.
- Powierzchnia zewnętrzna błony bębenkowej.
Ucho zewnętrzne wychwytuje fale dźwiękowe, wzmacnia je i kieruje na błonę bębenkową. Składa się z małżowiny usznej, przewodu słuchowego zewnętrznego i powierzchni zewnętrznej błony bębenkowej.
- Małżowina uszna – jest to fałd skórny rozpięty na elastycznym rusztowaniu z tkanki chrzęstnej. Jej kształt jest przystosowany do zbierania fal dźwiękowych i kierunkowania ich do przewodu słuchowego zewnętrznego.
- Przewód słuchowy zewnętrzny – kanał doprowadzający fale dźwiękowe do błony bębenkowej, o długości ok. 26-30 mm i średnicy ok. 7 mm. Jest on zbudowany z tkanki chrzęstnej oraz kostnej które dzielą kanał słuchowy zewnętrzny w stosunku 1:2. Pokryty jest od wewnątrz skórą, zawierającą gruczoły woskowinowe, której zadaniem jest wydzielanie woskowiny (wydzieliny zapobiegającej dostaniu się zanieczyszczeń do przewodu słuchowego), oraz włosków rozprowadzających woskowinę. Na jego końcu znajduje się błona bębenkowa.
- Powierzchnia zewnętrzna błony bębenkowej.
Ucho środkowe to niewielka przestrzeń w czaszce wypełniona powietrzem. Jego zadaniem jest mechaniczne wzmocnienie i doprowadzenie fal dźwiękowych do ucha wewnętrznego. W skład ucha środkowego wchodzą:
- błona bębenkowa,
- jama bębenkowa,
- trzy kosteczki słuchowe,
- trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza),
- powierzchnia zewnętrzna okienka owalnego.
Ucho wewnętrzne to najbardziej skomplikowany odcinek narządu słuchu. Składa się ono z przestrzeni wewnątrz kości czaszki, zwanych błędnikiem kostnym. W jego wnętrzu mieści się błędnik błoniasty wypełniony płynem. Część błędnika przylegającego do ucha środkowego to przedsionek. Łączą się z nim ślimak i kanały półkoliste. Kanały półkoliste służą do rejestrowania zmian położenia ciała. Są narządem zmysłu równowagi. Ucho wewnętrzne:
- ślimak (+okienko okrągłe)
- trzy kanały półkoliste
- nerw słuchowy
(Podkreślone elementy są odpowiedzialne najbardziej za słuch)
Z mojego tematu to tyle, chciałabym zamieścić jeszcze dodatek odnoście ciągu Fibonacciego, ponieważ uważam to za dość niesamowity aspekt muzyczny.
- ślimak (+okienko okrągłe)
- trzy kanały półkoliste
- nerw słuchowy
